İçimdeki Güneş//Betül Güçlü Kitap Yorumu^^

 Selamlar^^

Ayın, belki de yılın en iyi kitabının yorumunu yazmaya geldim!!!

Son zamanlarda, hatta son yıllarda ilk def böyle bir cümle ile başlamışımdır bilmiyorum ama hak ediyor arkadaşlar!

Yazarının her kitabını okumuş, her kitabından ne kadar geliştiğini kendi gözlerimle okumuş biri olarak bu kitap bütün listeleri yerinden oynattı resmen.

Kasaba, köy, mahalle gibi şeyleri konu alan kitapları cidden çok seviyorum. Konusunda ilk mahalle geçsin, ne bileyim köy falan desin tamam benim kitabım diyorum.

Bu kitabı çok bekledik, Betül Güçlü genelde çıkardığı kitapları aynı zamana denk getirmeye çalışıyordum ama bu sene biraz geç kaldı. Ee baskı vs derken bir miktar yine geç kalındı ama inanın beklediğimize değdi, hem de kat be kat değdi.

Planlar dâhilinde yaşayan biri, atacağı adımları çok önceden hesaplar.

Fakat hayat, bu planların en büyük düşmanıdır.

Ela Mercan, elleriyle çizdiği güvenli bir haritanın içinde yaşarken bir kalp kırıklığı bütün planlarını dağıttığında her şeyin tepetaklak olduğunu düşünür. Sorunlarından kaçmaya çalışırken küçük bir köy okuluna öğretmen olarak atanan Ela için yeni bir şehirde, yabancı insanların ve kısıtlı imkânların içinde tutunabileceği tek şey mesleğidir.

Köy öğretmenliği ona bilmediği yeni bir hayatı deneyimleme fırsatı sunarken çocuklarla kurduğu ilişkiler hayatını değiştirecek, aşka karşı ördüğü duvarlar ise beklenmedik biri tarafından yıkılacaktır.

İçimdeki Güneş soğuk bir kış gecesinde çıtırdayan alevleri, sobanın üzerinde kuruyan portakal kabuklarının kokusunu, özlenen bütün sadelikleri hatırlatan bir hikâye.

Ela yaşadığı zor günlerden sonra ailesini arkada bırakıp bilmediği bir kasabanın köyüne atanır. Gittiği ilk günde farklı ortamlar, farklı insanlarla tanışınca nereye düştüm ben derken geri dönmeyeceğini bildiği için alışmaya çalışmak zorundadır.

Sonrasında okulunu düzenlemesi, öğrencileriyle tanışması falan derken zamanla alışmaya çalışır ama geçmişi peşini bırakmaz ve zamanla mutlu olmaya çalışsa da ister istemez yaşadığı sıkıntılar sürekli önüne çıkar. Zamanla öğrencilerine, köye ve çevresine alıştıkça kalbi iyileşmeye başlar ama tamamen iyileşecek mi onu zamanla öğrenecektir.

Ela'ya baştan ısınamadım açıkçası, ona yardım etmeye çalışanlara karşı tavrı biraz garibime gitti. Tabii yaşadıklarını ve yaşadığı yeri düşününce normal ama ne yapayım öyle bir his aldım ama zamanla onlara alışması, onlar gibi olması çok güzeldi.

Kalbinin iyileştiğini okumak, onlar gibi olmaya başlaması çok güzeldi. Tabii alışamadığı şeylerde vardı, mesela soğuk. :D O kısımları okurken diğer karakterlerin biz alışığız demesi çok tanıdık geldi.

Başlarda öyle düşünsem de alışmaya başladıktan sonra ki düşünceleri ve davranışlarını okuyunca çok sevdiğim bir karakter oldu.

Öğrencilerine davranışı, onları düşünmesi ve en önemlisi Ayşegül'e olan yakınlığı. Çok kalbe dokunan ve içimizi yumuş yumuş yapan bir karakterdi.

Soba yakma sıkıntısı yaşıyor sürekli, Ela kız gel ben sana öğretirim, gerçi öğrencilerin öğretmiştir ama olsun sdfghjkl

Tabii kitabımızda bir de erkek karakterimiz var.

Çınar. <3

Çınar'ın asaleti diğer karakterleri alır duvara çarpar çarpar atar diyorum arkadaşlar.

Çünkü bambaşka biriydi, bir de onun kısımları okuduk ki vay beee dedim vaaaay.

Bence Çınar'ı siz kitapta tanıyın yaa. Bana sürpriz oldu size de olsun. :D

Ama Çınar'ı kısımları gelince, onun yaptıklarını okuyunca hayatta ki bütün erkeklerden umudumuz kaybettik be sdfghjklşi Sorumluluğu alır mısın Betül Güçlü?? :D

Tabii yazarımız bize son kısımda bir sürpriz yapıyor.

O kısım var ya, o kısım... Hatta o paragraf bence kitaptaki en en en iyi yerdi. <3

    Neyse ben yazdıkça bir şeyler klavyemden çıkacak, o yüzden geçiyorum.

Ama spoiler yazacağım inşallah, orada döktürürüm asdfghjk

Çınar için yazacağım tek şey kitaba uygun başka bir karakter olmazmış.

Tamam ben de çok farklı bir karakter düşünmemiştim ama böylesine hem şaşırdım, hem de çooook sevdim <3

Ela'nın zamanla arkadaşlarının olması, ev sahiplerinin sahip çıkması, köydekilerin yardım etmesi ve muhtarla, eşi. Bir de yardım ettikleri insanlar...

Hangisini yazsam bilemedim, sonuçta hepsi yazılmayı hake diyor ama en çok kalbime dokunan Kevser teyze ve kardeşi, Ayşegül, sonradan gittikleri bir aile vardı onlar. Kısacası kime yardım ettilerse onların hepsi kalbime dokundu yaa. Bu kadar ince düşünülmüş, bu kadar yüreklere dokunan bir kitaptı.

O kadar nahif ki okurken her şeyi unutacak kıvama geliyorsun. Hemen okunuyor zaten, bunun dışında 

zaten o köy halkı, arkadaşlık, dostluk, yardımlaşma, çocukların şen kahkahası(gülmeyin, okurken kulağınızla duyuyorsunuz :D) hepsi birbirinden güzel ve özeldi.

Arkadaşlar, arkadaşlaaaaar beni zorlamayın ve HEMEN GİDİN ALIP, OKUYUN!!! :D

Köy halkına özellikle değinmek istiyorum. Bakın ben doğma, büyüme köyde yaşıyorum. kışları şehirde yaşardık ama hayatımın çoğu köyde geçti ama ben böyle köy görmedim, duymadım, bilmiyorum ama okudum. Evet bizdendi kitap, evet hayatın ta içindendi ama böyle tatlış, yardım sever, yabancıları bile ailelerinden gören köy halkıyla tanışmadım. İlla ki vardı, sadece benim köy yanlış yerdedir belki ama sürekli bir araya toplanmaları, yabancılık göstermeden orası onun evi, burasının onu evi demeden hep beraber olup davet etmeleri, yardım etmeleri o kadar güzeldi ki. Tabii bir de baskı mevzusu var sdfghjk O kısımlar en eğlendiğim yerlerdi.

İşte bakın yine bizim köy halkıyla alakası yok, Çınar gibi biri gelse bizimle yakıştıran kimse olmaz. Nerede o çöpçatan teyzeler sdfghjkl

-Spoiler Başlangıcı-

Ela'nın yaşadığı şeyleri az çok tahmin ettim, zaten kız kardeş mevzusunu anlatınca dedim tamam kazık yemiş kardeşinden. Çoğu kitapta okuyoruz aslında eniştesine yanaşan baldız, bu kitapta da vardı ama illa ki böyle radikal bir karar için bu tarz bir şey olması gerekiyordu.

Yaşadıkları kolay değil ama kız kardeşini verselerdi elime.... neyseee.

Sonrasından mahalledeki, köydeki herkesin Çınar'la yakıştırması, bunların gözler önünde değil de genelde gizlice konuşmaları çok tatlıydı.

Ve Çınar... Ben dedim köy halkından biri olurdu ama kendisi doktor, köyün ve merkezdeki sağlık ocağının doktoru.

Çocuklar çok seviyor, insanlar çok seviyor ama Çınar Ela'yı seviyor. <3 Hatta ilk görüşme vurulmasın kaç puan veriyoruz???

Okurken eridim resmen yav <3

Böyle gözlerimden kalpler çıktı, hiç yapmadığım şey yapıp hikayemde paylaştım. Tabii spoiler olarak sdfghjkl

Kevser teyzenin olayının tatlıya bağlanması, Çınar'ın Ela'yı kıskanması, herkesin ortasından babasından yemek için istemesi.. Yaz yaz bitmiyor arkadaşlar sdfghjkl

Son bölümlere geldiğimizde Ela'ya giydirilen elbiselerden hemen dedim inşallah düğün falan yaparlar, valla öyle çıktı yaa sdfghjk

Ama Çınar'ın Ela'ya evlendik ama yine ayrılıcaz demesi.

Ve Çınar'ın başta o kadar sert gözüküp, sonradan minnoş biri çıkması. :D

Kar sahnelerine hayran kaldım, zaten bu sene doğru düzgün kar görmedik kitaptan nasibimizi aldık. :D

-Spoiler Sonu-

İşte bakın arkadaşlar ben hemen, sıcağı sıcağına yorum yazmıyorsam far görmüş tavşan gibi kala kaldım dfghjkl

Çok sevdim kitabı, çoooook ama ne yazsam bilemedim. Tıkandım kaldım iyi mi? :D

Nahif kitapları seviyorum, yavaş yavaş kalplerin iyileşmesini, yardımlaşmayı okumaya bayılıyorum.

Bu kitapta kötü karakter varsa bir ya da ikidir, o mevzuyu o kadar sevdim, o kadar memnun kaldım ki düşündükçe iyi ki yazmamış yazarımız diyorum.

Yaa kitapta pembe şemsiyeyle kızını okuldan alan baba var yaa, siz ne diyorsunuz sdfghjk

İşte öyle bir kitap kendisi, Ela'yı kabuğundan çıkaran, kalbine iyi gelen, küstüğü hayata tekrardan barışan ve dahası.

Son bölümlerden de çoook memnun kaldım ve BAYILDIMMM!!!

Yine neden, ne için söylemeyeceğim, alın OKUYUN, OKUTUN diyeceğim!!!

Her yerine post it yapıştırdığım için yine yazarımız sorumluluğu alabilir mi? :D

Bitti, post it bitti sdfghjklşi

Hem yorumu bitirmek istiyorum hem bitirmek istemiyorum, sizi daha ne kadar ikna edebilirim diye düşünüyorum. :D

Betül Güçlü'nün en sevdiğim kitabı Aşk ve Diğer İhtimaller'di ama şimdi bu kitap oldu.

Devamı olsun yaaa, tamam istediğimiz gibi bitti kitap, sonu açık bitmedi ama aynı karakterlerle, aynı köyde, okulda geçen bir kitap daha okumayalım mı?

Dur ben bunu Betül Güçlü'nün aklına sokayım dfghjklş

Ne kadar zor yazdığını takip ettiğimden biliyorum, hem o yüzden hem de bu kadar güzel yazdığı için bu kitabın yeri ayrı olacak her zaman...

Son olarak kalemine, emeğine, düşüncene sağlık Betül, daha iyisi gelene kadar (ki gelir mi sanmam, zirve bu) EN İYİSİ BU!!!

Bence bir kitabı düşündüğünüz zaman içiniz kıpır kıpır oluyorsa, kalbiniz yumuşuyorsa, okuduğunuz için kendinizi mutlu sayıyorsanız o kitap olmuştur ve unutamazsınız artık...

Bu uzuuuun son satırlardan sonra tavsiye diye başlayan bir cümle beklemeyin benden. :D

Kitaba Puanım 5/5^^

Alıntılar^^

İnsan, iyiliği için her şeyi yapacağı biri tarafından bu kadar değersizleştirilince nasıl üzülmezdi?

*****

Biraz huzur bulmak için herkesten fersahlarca uzağa kaçmıştım ama kendimden nasıl kaçacaktım ki? Düşünmek istemediğim şeyleri nasıl geride bırakacaktım? İncinmekten nasıl kurtulacaktım?

*****

Tozu silkelerdin giderdi, pisliği yıkayıp temizlerdin ama kırdığın bir kalbin telafisi öyle kolayca mümkün olmuyordu.

*****

Geçmişimi her an cebimde taşırken yeni bir hayatın farklı olmasını nasıl bekleyebilirdim ki?

*****

Fuat beni görünce kollarını iki yana açıp, "Ela hocam!" diye bağırdı. Karşıdan koşarken en ciddi tavrımı takınıp işaret parmağımı kaldırdım. "Hayır."

Kolları anında iyi yana düşerken yüzünde mızmız bir ifade belirdi. "Bir sarılsaydım ya."

"Gel bana sarıl aslanım," dedi Çınar kolunu onun omzuna atarken. "Gel şöyle."

*****

Bunlar tanıdığım hisler değildi, böylesi değildi en azından. Bu hislerin birazına bile mecalim yokken bütün bunlar nasıl gelişti bilmiyordum. Fakat uzun zaman sonra kalbim, üzüntülerine yer bulamayacak kadar dolmuş gibiydi.

Hem de en tatlı hislerle.

*****

Çınar bana bakıyordu ve ben canımı sıkan her şeyden kurtulup tatlı bir neşenin içine gömülüyordum.

"...Sana Türk kahvesi yaparım. Gerçi pek sevmiyorsun sanırım."

"Sen yaparsan severim," deyişinde binlerce itiraf saklıydı sanki.

*****

Bu memlekette baş başa kalmayı başarabilecek gibi görünmüyorduk ama bu tatlı anların içinde de mutlu mesut yaşayabileceğimi düşünüyordum.

*****

Bütün sırça aramızı yapmaya çalışırken aslında tek engelin kendileri olduğunu farkında değillerdi anlaşılan.

*****

Hayatta en çok kıymet verdiğim insanlar sınıfıma girmek üzereyken bana böyle hissettirdikleri için öğrencilerime minnettardım.

*****

"...Hayatta bazı şeylerin haykırılması gerekir Ela Hoca."

Bir yorum daha böylece biter, sevgiyle kalın^^

Hayırlı İftarlar^^

Buralarda da varım^^

Facebook

Twitter

Instagram

Youtube

Son Çarem//Kübra Nur Kitap Yorumu^^

 Selamlar^^

Kübra Nur'in kalemiyle ilk Üç Yapraklı Ahududu kitabıyla tanışmıştım. Ondan sonra bırakamadım, yeni çıkan bütün kitaplarını okudum ama bunlardan önce çıkan eski kitaplarını hiç okumadım, meğer o kitaplar okuduklarımın başlangıcıymış. Mesela bu okuduğum kitaptaki Arın ve Mayıs çiftimizin çocuklarından Zeynep'in kitabı Bir İstanbul Akşamı mesela. Tabii sonradan kitaplarda çiftlerimiz geçiyor ama bilin bakalım kim tanımıyor. :D

İşte ben tersten başlayıp ilk okuyacağım serileri şimdi okuyorum. :D

Seriyi okuyanlar çok seviyordu ben de tez vakitte okumaya başladım. Serinin ilk kitabına göre biraz acemi yerleri vardı tabii ki yine de çok eğlendiğim doğrudur. :)

Hiç tanımadığım bir adamı bir sapık gibi takip etmeyi kabul etmiştim. Evet, şimdi de bu saçma

ve nasıl yapacağıma dair tek bir fikrimin bile olmadığı iş için hazırlığımı bitirmek üzereyim. Üstümde

beyaz yazlık bir elbise var. Başıma büyük, hasır şapkamı taktım ve açık sarı saçlarımın

omuzlarımdan dökülmesine izin verdim. Gözümde güneş gözlüklerim ve kolumda çantamla

aynadaki görüntüme baktım. Narin ve zarif görünüyordum. Bu halimle bir ajan olamayacak kadar

süslüydüm. Neyse ki işin temelinde zaten gerçek bir ajan olmamam yatıyordu. Çantamdan

fotoğrafları çıkarıp hedefime, akşamdan beri, milyonuncu defa baktım. Biraz özgüven sağlamak

adına genişçe gülümseyip kendimi görevime hazırladım.

Mayıs yıllarca iş aradıktan sonra artık umutları tükenerek oturduğu bankta yanına bir adam oturunca bütün hayatı değişir. Başta adamın teklifini saçma bulsa da hem ailesinin yanına geri dönmek istememektedir hem de işsizlik başka bir şans bırakmamıştır.

Yapması gereken ise bir tane adamı takip edip, onun hakkında bilgi toplamak ama saçma haller içine girince hiç ummadık şeyler yaşamaya başlar.

Mayıs aşırı delidolu bir karakterdi, kardeşiyle sürekli didişmesi, Arın'ı çileden çıkarması falan çok eğlenceliydi. Tabii bazı yerlerde sınırı aşıyordu yalan değil. Kitabın çıktığı zamana, yazılan yıla ve yazarın yaşına bakacak olursak normal böyle olması ama bunlara rağmen kalemi cidden çok iyiydi. Belki de ilk kitaplarından biriydi, o yüzden anlayabiliyorum. :)

Mayıs'ın Arın için sürekli ayılıp, bayılması, çok yakışıklı demesine, bunlara rağmen sinirlendiğinde ağzına geleni sarf etmesine çok güldüm. Çünkü birileri hak ediyordu, her bir kelimeyi sdfghjkl

 

Arın, çevresinde sert, hiçbir hatası olmayan biri gibi gözükmektedir. Arın'ı merak eden biri yüzünden Mayıs peşine düşer ve akıllara gelmeyecek şekilde tanışırlar.

Şimdi fazla bir şey yazmamayayım, spoiler olur. Sadece o sert halleri çok komikti. Zaten Mayıs'ın hallerine ve şapkalarına katlanmak zorunda ama sonradan olanlara üzülmedim desem yalan olur. :/

Ve yazarımız bizi düşünüyor Arın'ın gözünden de okuyoruz. Bence bir kitapta olması gereken bir şey. Bir bölüm dahi olsa erkek karakterimizden okumak şart. :D

Onun dışında Mayıs'ın yakışıklılığını anlata anlata bitiremediği Arın'a bir yerden sonra bizde hayran olduk be :D

Cidden o son kısımlarda yaşananlar ve tepkisi çok güzel değil miydi?

Çok bahsedeceğim bir karakter yok. Masal'ın kız kardeşi bir garipti kendisi gibi. Onun kitabı var mı bilmiyorum, araştırmam lazım. Bir de Arın'ın erkek kardeşi var. Onunda kitabı var ve kiminle, konusu ne hiç bilmiyorum.

En sona Mayıs'ın babaannesi çok değişikti yaa. Tam Trabzon ninesiydi. :D Hiç tanımadım ama davranışlarına falan bakınca öyle hissettim. :D

Zaten ortada başkada karakter yoktu. Tabii konuk oyuncu olarak Rüzgargülün'deki anne ve babamızda vardı. Onlarında kitapları var, Çirkin Ördek Yavrusu diye. Aldım, okunmayı bekliyor. Onu da araya alırım belki. Çünkü ne zaman başlasam okumadığım karakterler sürekli ortaya çıkıyor. :D Fransız kalmak istemiyorum doğrusu. :D

Yazarın kalemi gerçekten çok iyi, en son çıkan kitabıyla, ta 2015'de çıkan kitabının arasından farklar var tabii ki ama bunlara rağmen akıcı, betimlemelerinin güzel olması çok iyi olduğunu gösteriyor bence. Ben okuyunca çok eğleniyorum, zaten Türk yazarları seviyorum, onların eğlenceli hallerini okumak hoşuma gidiyor, o yüzden seriyi tamamladım ve sürekli Türk yazar almaya çalışıyorum. :)

Kitap anlaşmalı sevgililiği, ajanlığı, şirket içi aşkı vs anlatıyor. Bu konuda anlaşmalı sevgililiğe çok güldüm desem yeridir. :D

Kitabın tabii ki aşırı bulduğum yerleri oldu, azıcıkta olsa gözlerimi devirmiş olabilirim ama diyorum ya kitap kaç senelik, yazarın yaşını da düşünürsek bence normaldi. :)

Bundan 7-8 yıl önce okusaydınız hoşunuza giderdi ama araya giren yıllardan sonra, ilk defa okursanız çok hoşunuza gideceğinizi sanmıyorum. Eğer yazarı tanıyor, diğer kitaplarını okumak istiyorum diyorsanız okuyun, ilk okumaya başlarsanız diğer kitaplarını merak etmeyebilirsiniz. Tabii bir de yaş mevzusu var. Bu tarz okumayı bıraktıysanız sizlik değil derim ama bu tarz seviyorum, ben nasıl kaçırdım derseniz şu an indirimde kitaplar. Link vereceğim şimdi, oradan kitaplara uygun bir şekilde ulaşabilirsiniz. :)

Kitaba Puanım 5/4^^

Alıntılar^^

    Kabalık, Arıkan erkeklerinin en ufak hücrelerine dahi işlemişti. Eğer bir masalda yaşıyor olsaydık asla prens olmazlardı!

*****

Adeta ruh ikiziydik. Ya da ruh öküzüydük. Ruh ayısı bile olabilirdik.

*****

"Yeryüzünün en rezil adamıyım, Mayıs. Bu duyguyla baş edemiyorum. Seni görmek istemiyorum fakat sensizlikle de baş edemiyorum..."

*****

Mayıs'ı neden sevdiğimi ve hayatıma nasıl bu kadar yerleşebildiğini soracak olsalar

 vermem gereken cevap şu olabilirdi; ardı ardına koyulmuş beş ünlem, pembe bir kutu, sarı bir zarf...

*****

"Sevdiğimiz her insan kalbimizi kırar, Mayıs. Ve biz sadece onsuz yapamayacağımız kişileri affetmek isteriz..."

Başka yorumlarda görüşmek üzere^^

Sevgiyle kalın, hayırlı Ramazanlar^^

Buralarda da varım^^

Facebook

Twitter

Instagram

Youtube

Kocan Kadar Konuş-Diriliş//Şebnem Burcuoğlu Kitap Yorumu^^

 Merhabalar^^

Ve yeni yılın ilk kitap yorumu ve ilk bitirdiğim kitabı oluyor kendisi. Yılın sonunda başlamıştım, hatta hemen bitecek bir kitaptı ama olmadı. Dün gece hedef koyup bitirdim çok şükür. :)

İlk kitabı geçen aylarda pdf olarak okumuştum, kitap aslında ben de vardı ama kolide kala kala bir garip olmuş. O yüzden oradan okumadım. Bunu da pdf olarak devam edecektim ama baktım uygun fiyata satılıyor hemen aldım ve kitap film afişi şömizli geldi iyi mi? :D Ama karton kapak olduğu için ilk defa şömizi çıkardım. :/

İlk yapacağım yorum birinci kitabı daha çok sevdim, bu eh işteydi ne yazık ki.

 

Çok sevgili Türk kızı, Bir önceki kitapta mevcudiyetimizin ve istikbalimizin yegâne temelinin bir koca bulmak olmadığını anlatmaya çalışmıştım hatırlarsan. O kitapta bana verilen tavsiyeleri hiç uyguladın mı bilmiyorum ama sonunda başıma neler geldiğini gördün. Şunu hiç unutma: sen belli bir yaşa gelene kadar kimileri evlen diye baskı yaparken kimileri de evlenmeni engellemek için elinden geleni ardına koymayacak! Nikâh masasına oturana kadar atlatman gereken çok badire, dahili ve harici çok bedhahların olacak.

Efsun ile Sinan en son asansörde konuşurken asansörün düşmesiyle gözlerini hastanede açarlar. İlk başta nerede olduğunu anlamayan Efsun Sinan'ın tepkisini merak eder. İşin içine yine aile girince işler karışır ama bu sefer çiftimiz bazı şeyleri halletmiştir.

Efsun artık bu saatten sonra sadece Sinan'la beraber olmak ister ama isteme, söz, nişan, düğün alışverişi, mekan, peçete vs vs. derken kafası allak bullak olur. Bir de Sinan'ın babaannesiyle tanışır ki işte o zaman görür şenliği.

Efsun'a ilk kitapta daha çok kızmıştı, burada çok üzüldüm kendisine. Çünkü tek kendisi bir sürü aile bireyi var ve hepsinden ayrı ses çıkıyor.

Üzüldüm cidden ve filmde de çok kötü olan bir sahne var. Orada Efsun'a çok hak verdim ama sonradan olanlara bakınca haklı bir karar verdiğini düşünüyorum.

Sinan hakkında yazacak çok bir şey yok açıkçası, ilk kitapta kendisini çok farklı okuduğum için burada da aynı performansı bekledim ama doğru düzgün yan yana bile gelmediler. Tamam kitap başlı başına ailelerin baskısını konu alıyor ama biraz aşk olsaydı ya.

Birinci kitapta maç sahnesi vardı, çok güzeldi ama burada o tarz bir şey yoktu. Bu sefer de filmdeki Sinan'ı sevdim iyi mi? :D

Diğer karakterlerden Efsun'un ailesine katlanamıyorum sdfghjkl Bir de Sinan'ın ailesi gelince vay halimize. O babaanne var ya o babaanne çok fenaydı. Allah düşmanımın başına bile vermesin. :D

Efsun'un babasına yapılan muameleye çok kızdım, kitapta çok kötüyken neyse ki filmde daha iyiydi.

Bazı sahnelere bakınca cidden film daha iyiydi, ben bu kitapta bunu hissettim.

Sonrasında kız kardeşlerde kitapta çok garipti, aşırı s*lak göstermişler ama filmde yine iyilerdi. :D

O yüzden diyorum ya film daha iyiydi. :) Normalde birinci filmi daha çok severim ama bu kitabı okuduktan sonra filmi bir tık daha çok sevmeye başladım.

Tabii oyunculara bakınca onlarda çok iyi rollerini oynamışlardı, onlarda filmi daha iyi olmasını sağlamış.

Hazır film demişken illa ki filme eklenen saçmalıklar vardı, olmasaydı iyiydi. O kısımları hiç sevmiyorum. Şu an bu yorumu yazarken filmi izliyorum, arkadaş sahnesinde. İşte bu yorumda şuna değinmek istiyorum, replikler bile aynıydı. Tamam değişenler vardı ama birebir aynı sahnelerdi.

Ve o son kısımda parkta Efsun'un sahnesi bence çok güzeldi. Bir sürü alıntı çıktı  kitaptan bu arada.

Uzun yorumun kısası ben pek beğenemedim, eğlenemedim. O niyetle başlamıştım ama olmadı.

Eğer merak ettiyseniz filmlerini izleyin kafi bence, kitaplarını da pdf bulursanız şans verin. :)

Kitaba Puanım 5/3,5^^

Alıntılar^^

-Kalbi güzelliklerle dolu, birbirini seven iki çocuksunuz... Gerçek sevgide hak etmek diye bir şey yoktur. Gerçek sevgi sadece vardır.

*****

Saçma alışkanlıklarımızdan vazgeçmek gibi bir huyumuz yok.

*****

İnsanlara alışmakla geçiyor ömür. Bir sözleriyle şaşırtıyorlar, diyorsun ki "Tamam, artık kimse beni daha fazla şaşırtamaz" sonra başka bir söz ediveriyorlar, daha da fazla şaşırıyorsun.

*****

Bazen hiçbir suçumuz olmamasına rağmen yükleniveriyoruz bir başkasının hatasını. İyi yönünden bakarsak, aslında bu vicdanlı olduğumuzun göstergesidir. Demek ki hakkaniyetliyizdir, insanlığımızı hala kaybetmemişizdir.

*****

Yetinmiyoruz gerçekten. Her birimiz, dünyanın kendi etrafımızda döndüğünü düşünüyoruz. Hayatımızdaki insanla en ufak bir kan uyuşmazlığında çekip gitmeye, gemileri yakmaya hazırız.

 

Kitap eğlenceli dedik alıntılara bak :D

Bir yorumun daha sonuna geldik, başka yorumlarda görüşmek üzere^^

Buralarda da varım^^

Facebook

Twitter

Instagram

Youtube

Sevgili Gelecekteki Kocam//Zeynep Değirmenci Kitap Yorumu^^

 Selamlar^^

Şu an yorumunu yaptığım kitabı aslında okuyalı çok oldu ama Karpuz'un simgelediği ülkesi şu an zor zamanlar yaşıyor, bir inanan olarak onlara sahip çıkmamız gerek. Sadece inanan değil, insan olarakta sahip çıkmalıyız. Neler olduğunu takip edenler biliyordur. Büyük ihtimal burada da yasaklar gelecek o yüzden ne demek istediğimi bildiğinizden çok fazla yazmıyorum, gereken paylaşımlarımı çok özgür(yersen) instagram hesabımdan görebilirsiniz. ;)

Kitabımızın yorumunu da bu yüzden yazamamıştım işte, yoksa okuyalı haftalar oldu.

Kitap çıkalı seneler olmuş, hatta şu an basımı yok o yüzden ikinci el olarak almıştım. Başlarken aşırı heyecanlandım çünkü bu tarz kitapları seviyorum, bir de bu aralar sürekli Türk yazar okuyasım var. :)

Bu kitabı okumaya başlarken böyle bir şey bekliyor muydum? Hayır, yani okurken resmen hayallerimin dışında bir kitap dedim çünkü erkek karakter tamda hayallerimdeki biri. Nasıl biri olduğunu karakter yorumumda bahsedeceğim, ondan önce kitabı sevmiş olmama rağmen ne yazık ki bazı yerlerde sinirlenip, şöyle böyle yapsaydın demiş olabilirim. Tabii bazı yerlere de çok bayıldım diyemem, onların sebebi de devamında inşallah^^

Nesil hanım kızımız; gayet neşeli, biraz geveze, aklındaki dilinde (yok canım elbette boşboğaz değil), yemeyi, gülmeyi seven, iş yapmaktan hoşlanmasa da epey hamarat bir hatun kişi. Uyumak, Furkan Dayı ile didişmek, arkadaşlarıyla pencereden pencereye konuşmak ve jelibon en sevdiği şeyler. Bedir'in mavi gözleriyle karşılaşıncaya kadar öyleydi yani…

Nesil, annesinin baskıları yüzünden evlilik düşünmektedir ama aklına, kalbine uygun bir aday bulamadığı için çokta oralı değildir.

Bir gün arkadaşının düğününe gittiğinde bir çift mavi gözle karşılaşınca ona çekilir ama o mavi gözler hiç oralı değildir ve düğünden sonra hiçbir şekilde görüşemez diye çok üzülür ama kader bu ya bir şekilde sürekli yan yana gelirler ve aileler işin içine girer.

Nesil çok kafadar bir karakterdi, yani diyor ki kardeşim benim eşim namazında, niyazında olsun. İmanlı, güzel kalpli olsun diyor ve tam olarak öyle bir eş denk düşmüyor mu? Nasıl bir dua ettiyse artık. :D Hani deriz ya hayalimizdeki erkek yok bu dünyada ama Bedir gibi olmak imkansız değil ama işte yine de bulunması zor bir hit kumaşı gibi bulunmuyor işte. :/ Okuyanlar ne demek istediğimi anladı.

Nesil buluyor bulmasına ama o kadar çok konuşuyor ki illallah dedim be, her şeye fikrin olamaz Nesil be, tamam eğlencelisin, iyisin hoşsun ama o kafanın içindeki düşünceleri okumak yordu beni açıkçası. Birde bi mevzu vardı, Bedir’in annesinin mevzusundan sonra. O kadar şey yaşamana rağmen şak diye yanına gitmen olmadı be, tamam süründür demedik ama hemen de yanına gitmeseydin iyiydi be Nesil. :/

O yüzdendir karakter olarak yıprattı beni be. :D 

Bedir, biraz önce yazdığım gibi tam olarak hayalimdeki erkekti. Tam bir beyefendi gibiydi, onlar yanında bir de dedim ya namaz kılıyor falan oy oy oyyy^^

O yüzden okurken bu kısımlara bayıldım, yukarı dediğim gibi böyle bir karakter beklemiyordum, beklentimin kat be kat üstünde oldu resmen. :) Tabii Nesil’in aksine daha sakin olan Bedir daha iyiydi. Nesil’e böyle bir karakterin denk gelmesi peki? Resmen zıt kutuplar ama işte kader bu ya. :D

Bunların dışında Nesil’in dayısı çok fenaydı, Nesil’le aynı yaşta olunca ortalık elli altı oluyor tabii. Başka kardeşte olmayınca ikisi birbirinin etini yiyor(mecazen :P)

O kadar fena ki cidden erkek kardeşe falan gerek kalmamış, bir de sürekli Nesil’lerin evinde olunca işler çığırından çıkıyor haliyle. :D

Sonrasında onunda işleri karışıyor tabii, bekliyor muydum böyle bir şey? Yok yani, zaten kitap sürprizli bir şeydi her şeyi okudukça öğrendim. :)

Yazarın kalemi cidden güzeldi, eğlenceliydi. Okurken aktı gitti ama karakterin iç dünyası azıcık sıktığı için ne yazık ki kitaba tam puan veremeyeceğim. :/

Nesil ve Bedir’in arası tabii ki de dinimizin adetlerine göre devam etti, mesela el ele tutuşmaları bile imam nikahından sonra oluyor. Buradan sonra aralarındaki muhabbetin farklılaşması, daha çok konuşmaları, görüşmeleri falan o kısımları okurken çok eğlendim, aşırı beğendim. :)

Ondan sonra açıldı zaten kitap, daha çok sevdim.

Bu tarz kitaplar seviyorsanız bence bakabilirsiniz. :) Ben sevdim, beklediğimden farklı çıkması daha güzeldi. Final tam olması gereken gibi bitmesi, acaba ne olacak ya da oldu gibisinden sorular kafamızda oluşmadan bitti.

Kitabın ismi biraz farklı, evlenme çağına gelmiş kızların ailesinin yanında okuyunca şok olacağı kitaplardan biri. Ben yanlarında okurken ismini kapatıyordum sürekli. :D Çünkü okusalar isminden dolayı hemen bana da bir baskı falan filan olacak. :D Neyse çok şükür kazasız belasız okuyup bitirdik. :D

Kitaba Puanım 5/3,5^^

Alıntılar^^

"Yirmi beş yaşındayım ben Nesil. Senin söylemene ihtiyacım yok."

"Kıldın mı kılmadın mı?"

"Kılmadım."

*****

Ben Bedir'in gözlerine, Bedir'in gözleri güneşe hayrandı.

*****

Sanki hayatımda ilk kez gülüyordum. Bu adamla birlikte gülüşlerim bile farklılaşmıştı. Gülüşün tadını tam kalbimde hissediyordum.

*****

Atalarımız neden, su içene yılan bile dokunmaz, demişlerde kitap okuyan için bir atasözü uydurmamışlardı? Kitap okuyan insana neden bu ülkede hürmet edilmiyor, neden yorulduğu yere han yaptırılmıyor? Neden? Soruyorum size...

*****

İyi ki beklemişim bu zamana dek o güle kavuşmayı. Bazen bir insan için, bir an için çok uzun süre beklemeniz gerekebilir. O gün geldiğinde; iyi ki sabrettim, dersiniz. Beklemeye değdi...

*****

Ben dua etmiştim, Rabbim karşıma Bedir'i çıkarmıştı.

Vay be, bir sürü alıntı varmış <3

Bir yorumda böylece biter, başka yazılarımda görüşmek üzere.

Sevgiyle kalın^^

Buralarda da varım^^

Facebook

Twitter

Instagram

Youtube

Çiçekler ve Yasemin//Sümeyye Demirkan Kitap Yorumu^^

 Selamlar^^

Saat 22:30 ve ben yorum yazmaya başladım(01:27, daha yeni bu bitti) o kadar çok yazacak yorumum var ki inşallah bu akşam şöyle bir kaç yorumu yazmış olurum, son hazırlıkları da yapsam güzel olur ama bakacağız artık. :D

Kitap ilk çıktığında çok merak ettim, hatta hemen sepete ekleyip indirimli bulduğum an aldım. Biraz sıkıntılı oldu ama bir şekilde elime ulaştı.

Hemen okumak istemedim, yaza sakladım. Aldım elime, nasıl hevesliyim okumak için, içim kıpır kıpır ve beklentim everest dağından resmen ama büyük hayal kırıklığı oldu ve aşırı üzüldüm. Böyle beklemiyordum. Son yüz sayfayı atlayarak okuduğum doğrudur.

Yasemin Duman, ninesi ve hayatına renk veren dostlarıyla birlikte Muğla’nın küçük bir kasabasında yaşamaktadır. Yasemin’in bu tatlı dünyasına bir gün başka bir şehirden, gizemli ve en az onun kadar kendi iç dünyasında yaşamaktan keyif alan bir genç girer. Hiç ummadığı bir anda Yasemin’in hayatına dâhil olan bu genç, günden güne onun kalbine doğru bir yolculuğa çıkar.

Adımlar atılır, mesafeler çoğalır ama izler baki kalır.

“En güzel çiçek sensin,” dedi gözlerime, yüreğime dokunuyormuş hissiyle bakarken. “Yasemin… Çiçeklerin en güzeli.”

O çizdiğim resimdi ve kendini gözlerindeki sevgiyle boyadı.

Yasemin ninesiyle sessiz, sakin bir kasabada yaşamaktadır. Bahçesinden ve hayvanlarından aldığı ürünleri pazarda satan Yasemin bir anda tezgahına çarpan arkadaş grubu yüzünden ürünlerinden olunca çok kızar ama aralarındaki biri yardım edince olaylar başlar. Zamanla o arkadaşı, yani Melih'i sürekli görünce farklı biri olduğunu anlar ve ondan etkilenmeye başlar.

Yasemin karakterini sevdim, bahçesiyle ilgilenmesi, ailesine olan sevgisi çok güzeldi.

Aşk konusunda da çok iyiydi ama, aması var işte. :/

Melih arkadaşlarıyla kafasını dağıtmak için gittiği kasabada Yasemin'i görünce ilk görüşte aşık olur. Ondan sonra sürekli onunla karşılaşmak için pazara giden Melih sonunda bir şekilde Yasemin ile arkadaş olmayı başarır ve birbirlerini tanıdıkça aşk başlar.

Melih karakteri iyiydi, o da Yasemin gibi güzel sevdi.

Yaşadığı sıkıntılar üzücüydü, gerçi son kısımları atladığım için detayları bilmiyorum. Sadece aile olarak zor zamanlar geçirdiğini okudum.

Şimdiiiii gelelim asıl mevzuya. Ben okumaya başladığım zaman biraz daha böyle köy, kasaba, mahalle aşkı bekledim ama tanışmaları, buluşmaları ve birbirlerine aşık olmaları bir garipti. Tamam yavaş yavaş olacak bazı şeyler ama burada adlandırmadığım bir şey vardı. Ben daha çok böyle değişik, nefretten doğan bir aşk bekledim ama bir anda hooop bir şeyler hissediyoruz modu güzel değildi. Yani hemen aşık olmaları, olayların hızlı gelişmesini sevmedim.

Nasıl desem bilemiyorum, bu yüzden de o derinlemesine aşkı hissedemedim.

Kitap köy, kasaba değil de yabancı bir ülkenin kasabasında geçiyormuş gibi geldi. Melih Yasemin'in evine falan gidiyor, kalıyor. Nine bir şey demiyor. Gerçeklik yoktu ne yalan ki yazarı tanıyoruz, biliyoruz neden böyle oldu?

Sonra kaç senedir gelip gidiyor, o sürede hiç karşılaşmamışlar ama ikinci günde Yasemin'in kaçan koyunları Melih'lerin evine gidiyor, aşırı saçmaydı buralar. Yeni gelselerdi tamam ama kaç yazdır kalıyorlarmış hiç mi rastlamadılar? Neden böyle oldu bu kitap. :D

Daha ne yazsam bilemiyorum, işte böyle kalıyorum sevemediğim, yükselemediğim kitaplarda. 

Son yüz sayfayı atlayarak okurken üzüldüm açıkçası, yani bu kadar istekli başladığım kitabın böyle hayal kırıklığı olması cidden üzdü. Kitaptan çok beni nasıl üzdüğünü bahsediyorum ama ne yapayım.

Melih'in bir anda ortadan kaybolması, çiftimizin aralarından aşkın bir garip olması ne bileyim aklıma gelenler bunlar. Resmen kafamdan resetlemişim kitabı, neden sevmediğimden bile bahsedemiyorum. :D

Güllük, gülüstanlık kitabın içine bir de dramı eklemeleri kalp kırıcıydı. Yani neden yani, NEDEN?

Olmak zorunda değildi, böyle bir olay beklemiyordum. 

Ya işte kitabı çok beğenemedim, uzun zamandan sonra ilk defa bir kitaba üç puan vereceğim, buçuğu bile yok. :D Bilmiyorum çok mu beklentim yüksekti, ondan mı bu kadar sıkıntılı oldu ya da kafamda kurguladığım hikayenin olmaması mı üzdü beni bilmiyorum ama olmadı, olamadı.

Okumak isterseniz eğer yazar wattpad'de kitabı yayımlamış, oradan bakabilirsiniz.

Siz yine de bir şans verin, belki benden daha çok seversiniz. :)

Not: Yazarın kalemini gerçekten seviyorum, Mürekkebe Boyanan Sardunya serisi çok güzel, okumadığım son kitap kaldı. Yorumlarımı okumak isterseniz buraya tıklayabilirsiniz. O yüzden de beklentim yükselmiş olabilir. Diyorum ya kalemi güzel, kurgu olmamış.

Dipnot: Bu arada kitabı çok sevemedim ama bir sürü alıntı çıkmış yaa :D

Kitaba puanım 5/3^^

Alıntı^^

"Seni birkaç gündür göremeyince..."

"Dört gündür," dedi Melih. "Dört gündür ben de seni göremiyorum, Yasemin."

*****

"Sahte heaptan bakacağım herhalde. İyi bir Stalker asla kendi hesabını kullanmaz. Bunu bilmem gerekir ama senin kendi hesabın bile manav Hüseyin amca gibi. Nerede çiçek, böcek, koyun varsa doldurdun profiline..."

*****

"Bir deniz kenarı olur belki..." diye ekledim.

"Bir akşamüzeri olur ya da..."

"Biraz çilek olur, biraz kek..."

"Biraz rüzgar olur, biraz da sen..."

*****

"Peki, çok kız var mı?"

"Var."

"Güzeller mi?"

"Bilmiyorum."

"Nasıl bilmiyorsun?"

"İlgilenmiyorum, Yasemin," derken içimi sıcacık etti.

"Melih Şahiner'in güzellik anlayış Yasemin Duman'dan ibarettir."

*****

"Gidebilirsin, söz veriyorum, küsmem... Ama diyorum ya, en azından veda et."

Başka yorumlarımda görüşmek üzere, sevgiyle kalın^^

Buralarda da varım^^

Facebook

Twitter

Instagram

Youtube